عبور از آدمهایی که ندانسته قضاوت کردند.
نفهمیده، حرف زدند.
و به قول خودشان ناخواسته آزارمان دادند.
بزرگتر که می شویم، راه عبور کردن را پیدا خواهیم کرد.
راه اینکه چطور کنار خودمان بایستیم .
و از کسی انتظاری نداشته باشیم.
راه اینکه چطور با دنیا و ناپایداری اش کنار بیاییم.
راه اینکه چطور گاهی نبینیم و نشنویم و اجازه دهیم آدمها همانطور که.
راحت هستند ما راببینند و تحلیل کنند!.
آنطور که راحتند ما را روزی که دوست دارند ستایش کنند و روزی که دوست ندارند تخریب.
عبور خواهیکم کرد.
درست همانطور که از کودکی مان و نوجوانی مان عبور کردیم.
درست همانطور که دوام آوردیم، باقی راه را هم دوام خواهیم آورد.
عبور خواهیم کرد و با خودمان و با دنیا و آدمهایی که به نوعی ملاقات میکنیم، آرام تر خواهیم شد.
آرام تر خواهیم شد و کمتر تلاش خواهیم کرد برای اثبات، برای دفاع!.
آرام تر خواهیم شد با تصویری که آدمها از ما دارند و تصویری که بشدت .
تلاش میکنند از خودشان نشان دهند.
روزی آرامتر خواهیم شد.
پونه مقیمی
پ ن: سامان جلیلی- فوق العاده
درباره این سایت